28/08/2005 OLAĞAN DEVRE (22. Pazar Günü) – A -

İlk Okuma Yeremya 20,7-9 Mezmur 62/63

İkinci Okuma Romalılra 12,1-2 İncil Matta 16,21-27

Komünyona katılanlar sunak masasına doğru ilerlerler. Ama aralarından bazıları banklarda kalır ve ruhani bir komünyon yapar: “İsa içime gel. Tövbe ile seni layık bir şekilde almaya hazırlanamadım... içimde büyük bir günah var... tüm haftayı dalgın geçirdim... evli olmadığım bir kadınla yaşıyorum ve şimdilik durumumu değiştiremem... ama sen Rabbim, bana merhamet et ve beni gerçek bir Allah’ın evladı yap”. Komünyon yapmak için sıraya girenler ise rahibe yaklaşırlar ve kutsal Ekmeği imanla alırlar. Doğrudan ağza alınabilir veya sol el, sağ el üzerinde, haç şeklinde uzatılır. Aziz Agostinos şöyle derdi, “böylece Rabbi ellerinden yapılmış bir taht üzerine alırsın”; dönmeden önce de başını eğerek ağzına götürürsün. Hangi şekilde yapmak sana daha çok huzur veriyorsa, komünyonu öyle yap. Rahip sana: “Mesih’in bedeni” der, sen de “Amin” diyerek tasdiklersin. Yediğin Mesih’in bedenidir, onu sana Mesih’in bedeni olan kilise sana sunar ve sen de Mesih’in bedeni olursun! O yediğin basit bir ekmek parçası değildir, sen de artık basit bir insan değilsin, cemaat ta sadece bir insan topluluğu değildir, çünkü artık Mesih İsa oradadır! Sen O’nu yiyerek O oldun ve O’na layık bir şekilde yaşayacaksın çünkü sana bu gücü O verecektir! Cemaat da Allah tarafından sevilen bir azizler ordusudur ve Mesih’in Bedenini teşkil eder, O’na sevgiyle cevap verir. Komünyon işte budur: Cennetin gölgesi ve aydınlığıdır!

Yaşadığımız dünya imana ve onu belirtmek için yaptığımız şeylere ve söylediğimiz sözlere karşıdır. Bazen dünyanın imana bu denli karşı konuşması ve düşünmesi bizi hayrete düşürür, çünkü bu iman kardeşlerimize olan sevgimizin kaynağıdır ve onun sayesinde bir şekilde bizi deneyen kötülüğe karşı savaşmaktayız. Biz buna şaşırıyoruz, ama İsa kendi de bizi buna hazırlamıştır. O iyiliğin ta kendisidir, buna rağmen şeytanın ayarladığı kötülüğü ve kini üzerine almıştır. Peygamberlerin de önceden bildirdiği kaderine karşı gelmedi. Petrus İsa’nın bildirdiğine karşı gelmeye kalkışınca, İsa onu “şeytan” diye çağırdı. “Sen Allah gibi değil insanlar gibi düşünüyorsun”. İsa’nın bu sözleri beni şaşırtıyor: Kaç kere bu cevabına ben de layığım. Bir çok kere insanlara göre konuşuyorum. Çok sık da insanlara göre hareket ediyorum. Birçok kişinin övgülerini duymak istedim, daima sevdiklerimi yiyip içmek istedim, uykusuzluktan şikayet ettim, yorulma korkusundan yardımımı esirgedim... Başkalarının ve kendimin arzularına bakarak, Rabbimin arzularını unuttum!

Aziz Pavlus Romalılara mektubunda bizi dünyada bir yenilik olmaya hararetle davet etmektedir. Herkes gibi olursak hiçbir şeye yaramayız. Değişik olmalıyız ve değişik düşünmeye başlamalıyız, düşünce tarzımızı değiştirmeliyiz. Bu Peder’in arzularını gerçekleştirmeye çalışarak, sevgisine cevap vererek ve iyiliğini örnek alarak hareketlerimizde yansıtarak, mümkündür. Bu aynı zamanda yaşamımızı maddi ve duygusal yönüyle de Allah’a adarsak da mümkün olur. Biz Allah’a sadece bizim dışımızda olan bir şeyi değil de kendimizi, İsa gibi sunmalıyız. İsa kendi arzularını Peder’e sunmuştur. Biz de İsa’yı takip ediyoruz ve O’na yaşamımızdan mümkün olanı sunuyoruz. Bu daima kolay değildir. Ama sevinçle yapıyoruz, çünkü bunun İsa’nın hoşuna gittiğini biliyoruz, aynı zamanda insanlar için de yararlı olduğunu biliyoruz, bizimle dalga geçenler, alay edenler de oluyor veya bizi iman ettiğimiz ve dua ettiğimiz için çocuksu görüyorlar, arkadaşlığımızdan kaçıyorlar. Ama birçok kere de bu kişiler acıda ve denenmelerde, yaşamlarının zor günlerinde veya kararsızlıklarında bizi arıyorlar, çünkü acının ne anlama geldiğini biliyoruz ve onu aşmak için alınacak yolu tanıyoruz. Bunun için ve kardeşlerimize olan sevgimiz için İsa’nın yolundan ve haç yolundan şaşmamalıyız, zorluklara rağmen imanda güçlü kalmalıyız.

Şikayet etmeyelim ve şu duayı kararlılıkla söyleyelim: “Bütün ruhumla sana bağlanıyorum, sağ elin bana destek oluyor.”