PASKALYA DEVRESİ - 6. Pazar Günü - - A

İlk Okuma Hav. İşl. 8,5-8.14-17 Mezmur 65/66

İlk Okuma 1Petrus 3,15-18 İncil Yuhanna 14,15-21

Bazı Ayinlerde şarap ve kupası, ekmek ve tabağı kilisenin değişik bir yerinde, ufak bir masa üzerine hazırlanır. İnananların duasından sonra da bazı imanlılar bu masaya yaklaşarak kupayı, tabağı, su şişeciklerini ve önceden hazırlanmış daha başka sunakları alırlar ve bunları sunak masasına götürürler. Bir Ayinde Afrikalıların sunakları dans ederek ve şarkı söyleyerek, neşe içersinde taşıdıklarını gördüm. Rahip sunakları bekler, teslim alır ve sunak masasına koyar. Sonra cemaat ilahi söylerken rahip ekmeği alır, Allah’a şükreder ve Musevi litürjisinden alınmış şu sözleri söyler: “Ey Rabbimiz, bütün evrenin Tanrısı, sana şükrederiz, çünkü toprağın ve insan emeğinin ürünü olan bu ekmeği bize sen verdin. Onu yüce Haşmetine sunarız. Bu ekmek bizler için hayat ekmeği olacaktır”. Bu sözlere benzer sözleri İsa da söylemişti. Gerçekten de İncil yazarları Son yemeği anlatırlarken şöyle diyorlar: “İsa ekmeği aldı ve şükran duasını söyleyerek...”. Rahip şarap kupasını da aynen kaldırmadan önce, şaraba birkaç damla su ekler. Bu hareketin amacı sadece pratik bir sebepten gelir. Doğuda şaraplar yoğundur, bu sebepten içine su karıştırılır. Paskalya sofrasında İsa da böyle yapmıştı. Biz bu küçük harekete de ruhani bir anlam ekliyoruz: “Nasıl bu kutsal ayin sırasında su şarapla karışıyorsa, biz de bu sevgi gizi aracılığıyla insanlığımızı paylaşmış olan Mesih'in ilahi hayatı ile birleşelim”. Biz ilahi sevginin büyüklüğüne ve yüceliğine katılarak onun özelliklerini alan bir damla suyuz. Bu, Efkaristiyayı kutlayarak kavuştuğumuz saygınlığın küçük bir işaretidir. Bizi Musevi geleneğine bağlayan başka küçük bir işaret de “yıkanma”dır: servis yapan kişi rahibin elini yıkar. Musevilerde de arınmak için yıkanma vardır: İsa’nın Havarilerin ayaklarını yıkamasını hatırlayalım. İsa bu hareketine birçok sebepten dolayı çok önem vermişti. Ayaklarını yıkatmak istemeyen Petrus’a da şöyle demişti: “Seni yıkamazsam yanımda yerin olmaz”. Rahip önce alçak sesle kendi günahları için özür diler, sonra tüm cemaatı duada birlik olmaya çağırır.

En güzel ve en gerçek dua İsa’nın duasıdır: Peder’e bizim için dua eder ve bize Kutsal Ruh’u vermesi için yalvarır! O Kutsal Ruh’un daima yanımızda kalmasını ve bizim içimizde yerleşmesini istiyor: Biz Peder’in ve İsa’nın Ruh’u ile yaşıyoruz, ilham alıyoruz, destek alıyoruz ve teselli oluyoruz. Samariye şehrinde de Havariler Petrus ve Yuhanna, Kutsal Ruh’un gelmesi için yalvarıyorlar: çünkü orada birçok kişi Filippus’un vaazlarını duyarak iman etmişlerdi ve vaftiz olmuşlardı, ancak bu yeterli değildi. Eğer imanlı somut bir şekilde kendi yaşamında Kutsal Ruh'u kabul etmezse ve değişime uğramazsa, imanlı kalır, ama şahitlik yapmak için güçsüz ve neşesiz de olur.

Biz de Kutsal Ruh’a dua etmeye devam etmeliyiz: bizim de imanımızı canlı tutsun, şahitlikte becerikli, Allah’ın Hükümdarlığının ihtiyaçlarına karşı hazır ve cömert kılsın. Eğer cemaatımızı yenilemek için Kutsal Ruh gelmezse Kiliselerimiz boş kalacaktır ve birçok Hıristiyan buraya sevinçle değil, sadece vazife için gelecektir!

Aziz Petrus ilk mektubunda kalbimizi bir mabede çevirmeye çağırıyor: Burası Rabbimiz Mesih İsa’nın tapınıldığı bir yer olsun. Elbette içimizde Rab ile bu canlı ilişki olursa, imanımızın nedenini soranlara uygun bir cevap vermeye her zaman hazır, hikmetli ve güçlü olacağız. Artık ebeveynlerimizin bize öğrettiği için, ve başka sebep aramadan, “iman ediyorum” demeyeceğiz. Bundan sonra “iman ediyorum” diyeceğiz, “çünkü İsa beni sevdi, benim için öldü, bana Peder’in çehresini gösterdi, kalbime sevgisiyle ve tüm insanlara sevgiyle yanan bir ateş koydu!”.

Kutsal Ruh kalbimize girince, Kiliseye hizmet etmek için, Kiliseyi dünyanın Peder’in Sözünü duyma ihtiyacına ilgili kılmak için, ve Kilisenin sevgi ve ümit şahitliğini canlı kılmak için, biz de fedakarlık yapmaya hazır oluruz.

İsa dua ediyor. İsa Peder’in teselli verici Ruh’u yollaması ve daima yanımızda kalması için dua etmeye devam ediyor. Gerçek Ruh’u, yaşamımız senin gerçeğinin şahitliğini yapsın! Dua bizim kalbimizde canlı kalsın!