OLAĞAN DEVRESİNİN  25. PAZARI   -   C YILI 

Birinci okuma  Amos 8,4-7           Mezmur    113

İkinci okuma    1.Tim 2,1-8           İncil          Lk 16,1-13 

Aziz Pavlus bütün yüreğiyle kendi öğrencisi Timoteus'a müminleri dua etmeye davet etmesini tavsiye eder. Şükran ve yalvarma duası herkes için ve özellikle devlet adamları için. Duanın uyumsuzluktan, kıskanclıktan, gücenmeden serbest olması lazım. Nitekim sevgi ve birlik olan Tanrı öfkeyle ve iddiayla dolu kalpleri dinleyemez. Dua eden kalp açgözlülükden de serbest olmalıdır. Amos Peygamber "düşkün olani ezen ve yoksul olani üzen" insanların düsüncelerini ortaya koyar . Tanrı yalnız onların dualarını dinlemekle kalmaz, ama "onların kötü işlerini asla unutmayacağım" da der!

Dünyadaki zenginlikleri kullanma şekli önemlidir. Isa'ya inanlar bu konuda özel bir dikkatle davraniyorlar.

Bu konu için İsa çok öğretişler verdi. Bugün okuduğumuz İncil'in parcasında İsa bir benzetmeyi anlatıyor ve zenginliklerle zor ilişkisi hakkında birkaç gerçekleri söylüyor. İlk önce bu benzetme insanların zenginliği kazanmak için ne kadar kurnazlık ve imgelem kullanabildiklerini gösteriyor! Göklerin Hükümdarlığı için imanlılar o kadar çalışkan değiller.

"Dünyanın aldatıcı servetleriyle kendinize dostlar edinin de, bu servet yok olunca onlar sizi ebedi konutlara kabul etsinler".  İsa insanı aldatan servetleri aldatıcı olarak tanımlıyor. Çünkü insan ona sıkıca tutunduğunda kandırılır. Elimizde mallar varsa, ne yapmamız gerekiyor? Dürüst olmayan kahyaya yaptığı gibi, onlarla kendimizi dost etmek. Dürüst bir şekilde hangi arkadaşları kazanabiliriz? Ebedi konutlara bizi kabul eden arkadaşlar! İsa cennetti düsünüyor, herşeyimizi bırakacağımız zamanı, simdilik elimizdeki servetin yok olacağı zamanı düsünüyor.

Rab cennette bizim yararımıza konuşan kişiyi kesinlikle dinleyecek! Tanrı'nın önünde kim yararımıza konuşabilir? Yaşamaya yardım ettiklerimiz, acılarının yükünü hafiflettiklerimiz, Peder'in sevgisinin işaretlerini somutça verdiklerimiz! Çok açıktır: zenginliği sevmek için kullanılmalıdır. İsa'nın küçük ve büyük şeylerde bahsettiği  sadakat, elimizdeki bütün şeyleri Peder'in yüzünü göstermek için kullanma yeteneğidir!

Biz hıristiyanlar için dünyadaki mallar zenginlik değil, ama dünyada Pederimizin sevgisini göstermek için araçlardır!

Bize emanet verilmiş servet içseldir, ruhsaldır, neşe kaynağıdır, sevgi desteğidir ve birlik gücüdür! Zenginliğimiz Kutsal Ruh'tur! Bu bize dünyadaki servetleri bilgelikle, cömertlikle, sevgi araci olarak kullandığımızda verilecektir!

Bu şekilde hizmet edilmeye tek layık  olan Efendimize hizmet edeceğiz. Öbür efendi, para, bizi köleliğe götürür . Parayı sevmek çok tehlikedir: Rab'bi sevmeye, özgürlüğümüze, kardeşliğe, birliğe engel koyar, kendimizi Tanri'nin hayatından mahrum eder!

Rabbim İsa, bilgeliğini vermekte kararlı ve açık olduğun için sana teşekkür ediyorum! Efendim olarak seni seçmek istiyorum. Senden korkacak hiçbir şey yok. Seni izlemenin kolay olmamasına rağmen, senin verdiğin neşeyi başka hiçkimsenin bana veremediğini biliyorum. Sana itaatımdan gelen özgürlüğümü herkes arzulayacak. İsa, Rabbimsin ve Tanrımsın!