05/05/2002   PASKALYA DEVRESİ  6. PAZAR  - A YILI

Birinci okuma   Hav. Kit. 8,5-8. 14-17    Mezmur  66

İkinci okuma    1.Petrus 3,15-18            İncil        Yh. 14,15-21

Bu günkü okumalar bizi Pentekost Bayramı için hazırlamaya başlar.

İsa dirildiği gün Havarilere günahları bağışlama yetkisini vermek için üzerlerine Kutsal Ruh'u üfledi. İsa tamamen bunun için, günahları bağışlamak için kendi kanını döküp ölmüştü, fakat hiç kimse bunu Kutsal Ruh'un yardımı olmadan, yayamayacaktır. Son Akşam Yemeği esnasında İsa Kutsal Ruh'tan bahsetmişti, onu yollayacağına söz vermişti, birkaç değişik isim kullanarak, çeşitli işlerin faili olarak onu tanıtmıştı. Bu günkü İncil'de onu "Yardımcı", veya ”teselli edici” olarak tanıtır. İncil'in yazıldığı dil olan Yunanca metinde "Parakletos" terimi kullanıldı. Bu kelime “yanında kalmaya çağrılan” demektir. Tanrı bizi hem teselli eden, hem de koruyan, bizi teşvik eden, bize öğüt veren, bizi uyandıran, bize hayatın farklı durumlarında her türlü yardım edecek olanı yanımıza çağırır.

Her zaman bir "Parakletos"'a ihtiyacımız var! İşte, şimdi bize O verildi. O, "Hakikat Ruh'udur"! O, bizi gerçekten yaşatan Ruh'tur. O bize, sadece yaşadığımız gerçeklerin anlamını ve ebedi hayatta bizi bekleyen şeyleri bilip tanımamız için değil, bizim de "hakikat" olmamız için, yani kardeşlerimiz için “Sevgi” olan Tanrı'mızın belirtmesi olmamız için gönderilmiştir. O, bizi Tanrı'nın ışıgında yaşatır. Kutsal Ruh'un içimize gelişi, İsa'yı tam tanımamızı sağlar. Kutsal Ruh bizi, İsa'yı gerçekten sevmeye, O'nun sevgisine tam olarak cevap vermeye, yani O'nun sözüne uymaya, yeterli kılar. Nitekim İsa'yı sevmek, duygu hissetmek değildir, O'na itaat etmektir. Seven ilk önce dinler, sevdiği kişinin sözlerini ciddiye alır, onları bir hazine gibi hatırlar. İsa'yı seven, O'nun sözünü yüreğinde saklayıp, yaşamaya çalışır.

Hakikatten sevgi, Tanrı’nın ve insanın gizeminin merkezidir. "Beni seven, Pederim tarafından sevilecektir. Ben de onu seveceğim ve kendimi ona göstereceğim". İsa'nın ve Peder'in gerçek tanımasını dersler veya derin akıl yürütmeler aracılığıyla elde etmeyi düşünmemeliyiz, tersine ancak ve ancak sevgi, dinleyen sevgi aracılığıyla ona kavuşabiliriz.

İkinci okumada Aziz Petrus bize, İsa'yı sevmek acı çekmek de gerektirebilir, çünkü iyiliğimizden, iyi davranışlarımızdan, dürüst yaşamımızdan istifade eden insanlar da vardır, diyor. Hıristiyan bundan şaşmamalı, çünkü tek doğru olan İsa da, doğru olmayanlar uğruna acı çekti. Günahkar olan biz, acı çektiğimizde neden şaşırırız? Durmadan yüreğimizde İsa'ya tapalım, böylece O'na iyi bir tanıklık etmeye her zaman hazır olacağız!

Bütün yüreğimizle Kutsal Ruh'un armağanını dileyelim ve arzulayalım! Onsuz İsa'ya sadık olamayacağız; birçok ayartmaların etkisi altında kalacağız, özellikle Petrus'un düştüğü ayartmaya biz de düşeceğiz.

Petrus, bütün Kilise ile, Kutsal Ruh'a ihtiyaç duyar ve Kutsal Ruh'un gerekliliğini bilir. Bu yüzden, Samariye halkının Rabbin Sözünü kabul ettiğini duyunca (1° okuma), yeni vaftiz olanların Kutsal Ruh'u almaları için Yeruşalem'deki Kilise tarafından Yuhanna ile yanlarına gönderilir! Dua ettikten sonra, "Petrus ve Yuhanna onların üzerine ellerini koydular ve onlar da Kutsal Ruh'u aldılar"!

Biz de Kutsal Ruh'u almak için dua edelim. Rab bize onu vermekten kesinlikle "memnundur", fakat aynı zamanda, Kutsal Ruh o kadar değerli bir armağandır ki, Rab onu sadece değerini anlayanlara verir! Ona değer vermemizin işareti, sürekli, imanlı ve güvenli duamızdır! Onu aldığımızın farkına vardığımızda, onun önerlerini izlememiz gerekir: böylece yaşamımız, Tanrı'nın sevgisinin ve İsa'nın kurtuluşunun sağlam, dolu ve neşeli tanığı olacak!

Gel Kutsal Ruh! Ben güçsüz ve zayıfım, hayatım günah ve korkularla doludur, ama sen gel ve beni değiştir. Gel, beni uyandır! Gel, İsa'yı sevebilmem için ve O'nu tanımadıkları için henüz yaşamayan insanların önünde tanıklığını yapabilmem için beni güçlendir! Kalplerin ışığı ve mutluluğu olan sen, gel!