13/01/2002 – Rabb’in vaftizi – A yılı

İlk okuma

Mezmur

İkinci okuma

İncil

İşaya 42, 1-4. 6-7

28

Elçilerin İşleri 10, 34-38

Matta 3, 13-17

 

Bu bayram Noel liturji döneminin bir parçasını oluşturuyor: Bugün Tanrı, İsa’nın Oğlu olduğunu ilan etmiştir! İsa kendini vaftizci Yahya’nın elleri altında alçaltmak için insanların vaftiz olmak için toplandıkları yere geldi. Yahya Mesih’i beklerken kişileri vaftiz ediyordu. İsa günahları ile tekrar tanışmaları ve değişmeyi kabul etmeleri için onların arasına katıldı.

Vaftizci Yahya O’nun farkına vardı ve onun düşüncesi aydınlandı: “benim senin tarafından vaftiz edilmem gerekirken sen mi bana geliyorsun?”. İsa Yahya’nın düşünce şekline göre ne kadar olağan dışı bir şey yapmıştı: öğretmen kendini ondan daha aşağıya koyuyordu! İsa’nın bu hareketi büyük bir alçakgönüllülüktür hatta daha çok şey de ifade eder. Su günahları temizliyordu. Ama günahsız olan İsa, ölümün meyvesi olan günahı üstlenmek için suyun içine girdi. Ölüm artık insanları korkutamayacaktı çünkü Rabb’imiz onu üstlenmişti. Günah gerçekten yenik düşmüştü. Bu peygambersel bildiri, bu giz bizim için en büyük ve en önemlidir. Bu giz Golgota’yı tamamlamıştır. İsa Yahya’ya cevap verdi: “Çünkü doğru olan her şeyi bu şeklide yerine getirmemiz gerekiyor”. Bu cümle ile İsa Yahya’yı inandırdı. O her doğru şeyi yerine getirmek istiyordu. Biliyoruz ki; günahı ve insanın düşmanlarını yenmek, Tanrısal doğruluk olan onun sevgisini kazanmaktır. Bu şekilde insan kurtulacak ve Tanrı’nın arkadaşlığı hoşuna gidebilecek ve diğere insanlar ile birlikte ortaklığa engel olmayacaktı.

İsa sık sık bizlere, “kim alçalırsa yüceltilecek”, diyor. O bunu denedi. İşte bu onun sevgisinin hareketidir. Ürdün nehrinin kirli sularına girebilecek kadar sevgisi büyüktü, O’na bu ödül verildi. İşaya peygamberin bildirdiği gibi, gökler açıldı ve Tanrı’nın Ruhu onun üzerine indi. Bu şekilde İsa Tanrı’nın itaatkarı olduğunu ve O’nun sevgisini gösterdi. Bu itaatten Tanrı hoşnuttu. Bu hizmet yeryüzündeki onun seçkin halkına ve putperest halklara Tanrı’nın sevgisinin bir işaretiydi. O ezilen ve fakir insanların rüyasını gerçekleştirecek, doğrudan ilan edecek: körlerin gözleri açılacak, tutsaklar özgürlüklerine kavuşacaktı! O, hizmet edeni Oğul ismi ile çağrıldı. O’nun için mezmurlarda tekrar söyledi ki: “Sen benim oğlumsun. Bugün ben sana Baba oldum” ve yine İşaya dedi ki: “İşte kendisine destek olduğum, gönlümün hoşnut olduğu kulum!”

Gözler güvercini gördüler ve kulaklar İsa’nın takdisini işittiler, yani onun Mesih olarak kutsanmasını anladılar. Petrus, Elçilerin İşlerinde dediği gibi, bu şekilde anladı ve ilan etti. Biz de bu şekilde anlıyoruz ve duyduklarımızı, bıraktıklarımızı O’nda kutsallaşması için ve arzularımızı İsa’nın önüne koyuyoruz. Çobanlar il birlikte bir bebeği tanıdık ve bizim kalbimiz daha az sertliğe dönüştü ve Tanrı’nın fakirliği karşısında şaşırdık. Kahinlerle beraber ziyaret ettik ve gizli tuttuğumuz hediyeler ile kalbimizi açtık; şimdi Tanrı’nın yüceliğini tanıyoruz ve O’nun sevgisi gibi, bizim sevgimizi hediye etmek istiyoruz.

Tanrı O’nu bu kadar seviyor ki bize söylemek istedi. O zaman biz de O’nu sevmeyecek miyiz? Ve bugünkü insanlara söylemeyi kendimizi zorunlu hissetmeyecek miyiz? Tanrı sadece bir iyi iş yapmadı O en iyi olan işi yaptı. İsa’yı seviyoruz, kalplerimizi O’na bırakıyoruz. O’nun sesini dinleyebilmek için hazır bekliyoruz.

Güvercin O’nun üzerine çok önemli bir mesaj bıraktı. Başlangıçta güvercin yaratılanları düzenlemek için suların üzerinde hareket ediyordu: şimdi yaratılanları tamamlamak,- Tanrı’nın istediği gibi insanları oluşturmak için geldi.

Güvercin Nuh zamanında karada hayatın olduğunun ilan etmek için geri dönmüştü: şimdi O nerede gerçek hayatın olduğunu bize söylüyor: o İsa ki suya girdi, Baba’nın iyi isteğinin her arzusu ve her doğru şey tamamlamak için. 

Güvercin ile şimdi fakirler Tanrı’nın sunağına yaklaşabilir, Yeruşalem’de, onun affını kazanabilmek ve onunla komunyon alabilir:şimdi Kutsal Ruh fakirlere ilan ediyor ki İsa’nın kalbi ile Tanrı’ya yaklaşabilirler

Tanrı dedi ki: “Sevgili Oğlum budur, O’ndan hoşnudum”; biz de diyoruz ki: İsa işte buradayım. Seninle beraber günahkarların günahlarını taşımaya geliyorum. Kardeşin gibi beni de al. Tövbe etmeye, başkalarını hoşgörmeye, kardeşlerimizi sevmeye senin sevgin için başlıyoruz: Bu şekilde İsa’nın görkemine katılacağız ve Tanrı’nın yüreğini sevindireceğiz.