Birinci okuma Esinleme 11,19; 12,1-10 Mezmur 45

Bu günkü Bayram, Paskalya Bayramı ile bağlantılı bir bayramdır! Mesih İsa'nın, ölüme karşı zaferi, insanlıkta meyve getirir; ve bu ilk olarak İsa'ya, hem ruhsal hem de fiziksel olarak, en yakın olan insanda gerçekleşir! Meryem İsa'ya çok yakındır. Sadece, Peder'den, armağan olarak, aldığı fiziksel analık için değil, "ruhani boyutu" ile de, İsa'ya çok yakındır. Günlük yaşamında, Meryem, insanların günahından gelen zayıflıklara ve ayartmalara karşı gayretle savaştı.

Meryem ölüyor, ama Peder, İsa'nın zaferine onun da katılmasını istiyor: onun bedeni mezarda kalmıyor, tıpkı Oğlu'nun bedeni mezarda kalmadığı gibi. O, tüm benliği ile, Allah tarafından şanına alınıyor. Yeryüzünde onun hatırası kalıyor, ve yeryüzüne, insanlara Oğlunun sözlerini hatırlatmak için ve Oğluna itaat etmeye davet etmek için, Anne olarak, birçok defalar geliyor!

Bu Bayramın birinci okuması Vahiya’den alınmıştır ve, bize, Kilise'nin sembolü olan, kadını gösteriyor. Kilise, tanrısal yücelik ile giyinmiş, aynı zamanda da insanca yenilemez güçler tarafından zulüm edilen, güçsüz kadındır. Bu kadın dünyaya, Allah'a ait olan oğlunu sunuyor, sonra da Allah'ın ellerine kendisini bırakmak için, çöle kaçmaktadır. Kilise, Meryem'de kendi imajını ve alınacak kutsal örneği görüyor. Nitekim Meryem Ana Allah'ın Oğlunu bize verdi, ve O Peder'e dönünceye kadar, O'nunla beraber kaldı, sonra dikkat çekmeden, Oğlunun zulüm edilmiş Kilisesine sığındı.

Bugün, üç ay Meryem'le beraber yaşayan Elizabeth'in övgüsünü de dinledik. Elizabeth Meryem'i mutlu ilan eder, çünkü onun imanı o kadar büyük ki, Allah'ın, hikmetli ve aynı zamanda anlaşılmaz projelerini anlamakta, insan aklının zorluklarını atlatmayı, bilir.

Bugün Meryem'in neşeyle dolu övgü ilahisini de dinledik. O'nun imanı, Allah sevgisiyle ve hikmetiyle doludur. Meryem Allah'ı Kutsal Yazılar aracılığıyla tanıyor. O'nu, fakirlere ve alçakgönüllülere doğru dikkatli ve merhametli olarak tanıyor; O'nu adaletli, zenginlerin ve hükümdarların gururunu susturmayı bilen biri olarak tanıyor. O'nu, Atalarına verdiği sözlerine sadık olarak, halkın tarihinde her zaman mevcut olarak, tanıyor. Bunun için O'nu hatırlayarak, sevinçle coşup, O'nu yüceltiyor. Meryem küçük kul, tanınmamış olduğunu bildiği halde, alçakgönüllülüğünden dolayı, kendisini yücelten Rab'de seviniyor!

Aziz Pavlus bize, herkesin, "her biri sırası gelince", İsa'nın zaferine katılabildiğini hatırlamaktadır. Bizler, bütün çağların Hıristiyanlarıyla beraber, Bakire Annemizi, Oğul'dan hemen sonraki, ilk yerde görmekte güçlük çekmemekteyiz! Bugün, Oğlun ölümünü yendiği gibi, Anne'nin ölümünü de yenen, Allah'ın gücüne sevinelim!

Sevinelim, coşalım ve ümitlerimizi yenileyelim: Allah dualarımızı dinliyor, çünkü O'nun yanında olan Anne bizim için aracılık ediyor. Allah bizi dinler çünkü bizler de, O'nun sevdiği Anneyi seviyoruz. Peder, bize Oğlunu vermek için, O'nun seçtiği kadına saygı ve sevgi gösterdiğimizden memnundur!