14/09/03 - KUTSAL HAÇ BAYRAMI

Birinci okuma Sayılar 21,4-9 Mezmur 78

İkinci okuma Filip. 2,6-11 İncil Yuh. 3,13-17

Bu günkü bayram İmparator Konstantin tarafından, Yeruşalem'de Golgota'da ve İsa'nın Kutsal Mezarı üzerinde inşaat edilmiş büyük kiliselerin takdis edilişinden kaynaklanmaktadır. Bu kiliseler imanımızın en kutsal ve en anlamlı yerlerini onurlandırmak ve korumak için yapılmışlardı. Mesih İsa Golgota'da öldü ve yanındaki bahçede, yeni bir mezarda, konulmuştur; bu mezardan üçüncü günde dirilmiştir. Bugün, İsa'nın orada yaşadığı olayları derin derin düşünmek için, onları daha dolu bir şekilde anlamak için, onlardan gelen kurtuluşu tatmak için ve onları yaşayan İsa tarafından öğrenmiş olmak için, ruhumuzla oraya gidelim.

Birinci okuma bizi Sina çölüne götürmektedir: orada İsrail halkının, Mısır'dan çıkış sırasında yaşadığı her olay, İnsanoğlu Rab İsa ile ilgili gerçeklerin sembolüdür!

Halk, yorgunluktan dolayı, Allah'a ve Musa'ya karşı mırıldanıyor. Bu şekilde halk kavuştuğu özgürlüğü değerlendirmiyor, kendine eşlik eden ve kendisini koruyan Allah'a güvenmiyor; Allah'ı, kendisini seven ve kurtuluşa götüren bir peder olarak görmüyor, tersine kendi rahatlığına ve maddi gelişmesine hizmet eden biri olarak, görüyor. Yılanların zehrinden gelen ölüm, güvensizliğin ve mırıldanmanın sonucudur. Günah işlediğini bilerek, halk, kurtuluş için yalvarmaya kendini layık hissetmeyip, Musa'nın bunu yapmasını rica ediyor. Allah sadık olan Musa'nın duasını yerine getiriyor, fakat büyülü bir tarzda değil: Allah, kurtulmayı isteyene, itaat ve iman eylemini teklif ediyor. Bu eylem zor değil, çok kolaydır! Yılan tarafından ısırılmış kimse, sırık üzerine kaldırılmış tunç yılana bakarsa, kurtulacak!

Kim 'Yılan' tarafından ısırılmadı? Bütün insanlar günahkârlar, hepimiz imansızlık, Allah'a olan güvensizlik, O'ndan gizleme eğilimi Adem'den, miras olarak, aldık. Bu güvensizliğin sonuçları herkes için acı çekme kaynağıdır ve günlük ilişkilerimizi bozuyorlar. Hepimizin kurtuluşa ihtiyacımız var. Hepimiz içimizde, şeytan olan yılandan gelen ölüm izlerini taşımaktayız. Kim kurtulabilir? Dönüşsüz bir ceza altında mıyız? Ne yapabiliriz?

İşte Allah bizimle ilgilendi. O bize, bizi kurtarabilen kolay ve hafif bir itaati önerdi. Yukarıya kaldırılmış Olan'a bakalım, İnsanoğlunun asıldığı haça doğru gözlerimizi çevirelim ve kurtulmuş olacağız! Yukarıya kaldırılmış İsa, kurtuluşumuzdur. O, haçtan bizi kendine çekiyor: O'nu sevmeye başlarsak, bize verdiği örneği izlersek, Sözünü yaşarsak, O'nun arzularına itaat edersek, mutlu olacağız, hizmet etmeyi ve başkalarına kardeş olarak bakmayı bileceğiz! Tunç yılan gibi kaldırılmış Olan, kurtulalım diye bir şeyi yapabilmemiz için, Allah'ın bize verdiği armağandır! Sevgiyle O'na bakabiliriz, O'nun Ruh'unu içimize kabul edebiliriz. Bu, bizi kurtaran itaattir!

Aziz Pavlus da, İsa'nın ölümünde, günahkârlar için O'nun büyük sevgisini görmemize yardımcı oluyor. Mesih İsa bizim için "Allah'ın özdeşliğinden olmakla birlikte, Allah'a eşit olmayı elde edilmiş bir hak saymadı", tersine insanın güçsüzlüğünü ve acılarını yaşadı ve ölümün aşağılanmasını bile kabul etti! O'nun o kadar büyük sevgisinden dolayı, Allah O'nu yüceltti, O'na tapmamız, O'nu övüp sevmemiz için, O'nu gözlerimizin önüne koydu. Allah O'nu yüceltti ve bizler de O'nu hayatımızın Allah'ı ve Rabbi olarak kabul ediyoruz!

Bugün Mesih İsa'nın kanı sayesinde kurtulduğumuz için, O'na özel bir minnetle teşekkür edelim! İsa'nın kendini feda eden sevgisi, Peder Allah'ın bizi sevdiğinin en büyük ve en güzel ispatıdır! Peder bize, İsa'yı, emin kurtuluş olarak, gönderdi: O'na sıkıca tutunuyorsak, af edilip kurtuluyoruz!

Her haç, ister kolyede taşıdığımız, ister evimizde astığımız olsun, bize Allah'ın, İsa'nın ölümünün aşağılanma pahası olan sevgisini hatırlamaktadır! Bu hatıra acılarımızı, İsa'nın Peder'e olan sunuşunun devamı olarak taşımamıza, insanlığın kurtuluşu için O'nunla beraber işbirliği yapmamıza yardımcı oluyor. O'nun dirilişinin hatırası da, bizi sevinçle dolduruyor ve ebedi şanlı hayatı alma ümidimizi güçlendiriyor!