(Hav. Kit. 5,27-32.40
Apok 5,11-14 Yh 21,1-19)
Birinci okumada Petrus'un ve başka Havarilerin sevincini görüyoruz. "Onlar İsa'nın adı uğruna hakarete uğramaya layık görüldüklerine sevindiler". Onlar İsa'nın adını yaymaya başlayınca onlara karşı dunya'nın savaşı da başlıyor.
Şeytan İsa'nın öğrencilerinin İsa'nın ölume
karşı zaferini bildiren sözlerine karşı savaşarak,
Tanrı'nın Oğluna karşı savaşmaya devam ediyor. Ama
İsa'nın zaferi iptal edilemez. Bu zafer nedeniyle melekler ve bütün
kurtulmuş yaratıklar İsa'yı övüyor. Bütün yaratıkları
kurtaran kurban edilmiş kuzu, O'dur. Bütün yaratıkları yargılayan,
bütün tarihin merkezi olan İsa'dır. Birinci okumada olduğu gibi,
insanların ve hatta Tanrı'ya itaat edenlere acı çektirmeye
yetkili olanların da yargıları önemsiz oluyor.
"Rab'bim, sen her
şeyi biliyorsun, seni sevdiğimi de" diyerek Petrus'la beraber biz de Tanrı'nın kurbanına bütün
sevgimizi gösterelim.
Petrus, hem iman göstergesi hem de kendi hayat sunuşu olan bu sözleri
üç kere tekrarlıyor.
İsa inkâr ve törbe eden Petrus'un her şeyi oldu. Bunun için
İsa bütün öğrencilerini Petrus'a emanet ediyor.
Petrus üç farklı şekilde onları otlatacak. Onları
beslemek, birleştirmek ve hedefe doğru onlara rehberlik etmek için
onların çobanı olacak.
İsa'yı seven Petrus, İsa'nın, beden, can ve ruh için
olan üçlü sevgisini O'na ait olanlara tam bir şekilde verebilecek.
Çoban, uygun besin vermekle, uyumlu ve hoş bir birliktelikte tutmakla, bekleyen Peder'in kollarına doğru kılavuzluk yapmakla ilgileniyor. Çoban İsa'dır, ama kendi koyunlarını sevmek için Petrus'u kullanıyor. İsa, koyunlara doğru kendi sevgisini Petrus'un ellerine koyar.
Petrus kendi açısından başkalarının yardımını
kabul etmelidir.
Nitekim Taberiye gölünün kıyısında olan İsa'nın,
orada olduğunu farketmek için Petrus'un Yuhanna'nın yardımına
ihtiyacı oldu.
Petrus başka şakirtlerle beraber İsa'nın hazırladığı
besinle kendisini de beslemelidir.
İsa'nın sevgisi Kilisesine doğru ne kadar büyüktür!
Kilisenin sevgisi kendi Rabbine doğru ne kadar güzel ve önemlidir!
İsa kurtarıcıdır ve Kilise, kurtuluşa ihtiyaç olan
dunyaya O'nu sunuyor.
Rab İsa, sana teşekkür ediyorum. Çünkü kutsal kilisene ait
olmaya beni çağırdın. Ben sadakatsız öğrencinim, ama
bugün başka öğrencilerinle birlikte sana "Seni sevdiğimi
biliyorsun" diye tekrarlamak istiyorum.
Sana doğru sevgimi güçlendir ve arttır.
O zaman bu dünya için bir takdis olacağım.
"Ezelden ebediyete
kadar şükran, övgü, yücelik ve kudret senin olsun!"