04/03/2010 PASKALYA BAYRAMI - C -

1.Okuma Hav. Kit. 10,34.37-43 Mezmur 117 2.Okuma Kol. 3,1-4 (1Kor5, 6-8) İncil Yuh. 20,1-9

“Ölüm ve Hayat birbiriyle savaştı”. Bu kutsal günün ilahisinde bu söylenir. Şeytanın insanlara olan kini tarafından yönlendirilmiş ölüm, mükemmel ve sadık bir sevgi ile bizi Seven’de mevcut olan Yaşama saldırdı. Ölüm, Yaşam Efendisini içine almak için mezarı açabildi, ama O’nu içinde tutamadı. Hatta yaşam dolu Rab, mezara içine girince, mezarı yaşam, hatta ebedi yaşam başlangıcı kıldı. Nitekim mezar düğün töreni için hazırlanmış oda gibi hazır ve hoş kokulu idi: gerçekten de İsa, ölürken, Tanrı-Damadı, Kilise-geline birleştiren sevgi eyleminde hayatını verdi.

Biz bugün bu zaferden mutluyuz ve büyük tam bir sevinçle onu kutlamaktayız. Bu sevinç, Baba Tanrı’nın sevincidir: O, bu anı, Adem’in günahının etkisini yok etmek için ezelden beri hazırladı. O günahın sebebiyle ve şeytanın kıskançlığından, dünyaya ölüm girdi ve terör, kin, şiddet, acı yaymaya devam etti. Bugün artık o ölüm bizi korkutmuyor çünkü İsa onu ezdi: İsa korkmadı ve kendini ölüme terk etti, mevcudiyetinin ölümü de değiştireceğini biliyordu. Onun için ve Onun sayesinde ölüm mükemmel bir sevgi eylemi oldu.

Mecdelli Meryem’in bize anlattığı, yeryüzünde duyulmuş olan en güzel haberdir. Meryem bundan korkmuş, çünkü onu anlamamış: “Rabbi mezardan almışlar!”. O halen bildirdiğini anlamamıştı: bu, kötü bir haber değildir, tersine en güzel müjdedir. Meryem, mezarın zorlandığını, kötü insanlar tarafından dışarıdan açıldığını sanmaktadır, ama gerçek şu ki, mezar içeriden açıldı, onu koruyanları korkutarak! İnsanlar yorulmadı, uyumaya devam ettiler ama Rab kendi onların eylemlerini bozdu, mezarı kapatmak ve damgalamak için yaptıkları yorgunluğu boşa çıkarttı.

İsa dirilerek bizi ümide boğuyor. O, bizi korkutan aciz durumda kaldığımız, üzgün olduğumuz durumlarda işimize karışmaya kabiliyetlidir. Şimdi ki İsa dirildi hiç bir durum bizi umutsuzluğa düşüremez. Şimdi ki İsa dirildi, artık bakışlarımız etrafımızda olanlardan etkilenmiyor, sadece “yukarıdaki şeylerden” aydınlanıyor.

Petrus ve Yuhanna’nın kendilerini buldukları belirsizlik içersinde belki kalacağız, çünkü zayıfız ve hergünkü durumumuzu bize müjdelenen Sözün ışığıyla anlamakta güçlük çekiyoruz. Ancak birbirimize yardım edebiliriz, aynen iki havarinin Meryem’in sözünü duyduklarında birbirlerine yardım ettikleri ve artık ölüm yerine değil de, insanlığın hikayesinde en hayret verici zaferin tanığı olan yere birlikte koşarak gittikleri gibi! Tanrı’nın eserinin işaretlerini, yeni şeyleri yapabilen sevgisinin somut belirtilerini de görebilmemiz için birbirimize yardım etmekteyiz. Böylece İsa’nın Şeytanı ve kötülüğü yenmesini göreceğiz, özellikle de bizi mahkum etmeye çalışan günahı yenmesinden mutlu olacağız. İsa dirilişiyle imanlı ve imansız, herkesin yargıcı oldu. İmanlılar olumlu bir yargılamadan sevinmekte, günahlarını affeden bir yargılamadan. Bu sebepten Paskalya Ayininde şu ilahiyi söylüyoruz:

Hepiniz kurban edilen 'Pasah Kuzusuna'

ilâhiler söyleyin, çünkü günahsız Mesih

günahkâr insanları Pederiyle barıştırdı.