Allah’ın İsmi’ni telaffuz ederken ne düşünüyorsun?

Allah’ı tasavvur ederken, O'nun güneşten de daha parlak ve daha aydınlık bir Işık olduğunu düşünüyorum. O’nu, bütün herşeyi ve herkesi yarattığı, istediği, sevdiği ve koruduğunu bana gösteren bir Işık gibi görüyorum. Bütün varlıkları ve yarattıklarını güzelleştiren bir Işık gibi görüyorum. O’nunla yürüyüp, O’na varmam için yürüdüğüm yolu aydınlatan bir Işığa benzetiyorum: Allah Işık’tır! (1Yuh. 1,5)

Allah’ı düşündüğüm zaman, hissedilen ama görünmeyen, heryerde hazır bulunup aktif olan Ruh aklıma geliyor. Benden farklı ve daha üstün olup, ne dokunabileceğim ne görüp varlığını kavrayabileceğim, ama diğer yandan bana yakın olan, içime sızıp, içten dışarı doğru yayılan; sevgi ve barış niteliklerini yaptıran bir Ruh düşünüyorum: Allah Ruh’tur! (Yuh. 4,8)

Yine, Allah’ı düşündüğüm zaman, yeryüzünde rastlayamadığım, tatlı ve öyle güzel bir Sevgi’yi farkediyorum ki: sevilmediği zaman bile sevmeyi bilen bir sevgi! Tıpkı bir ateşin demiri eritip değiştirdiği gibi, herşeyi sevip ısıtan ve başkalaştıran bu Tanrısal Sevgi.

Öyle bir Sevgi ki bu, küçücük bir ölçeğiyle içime dalıp beni değiştiren ve herkesi sevmemi sağlayan... seni de! Allah Sevgi’dir! (1Yuh. 4,24)

Come fate a conoscere Dio?

Noi conosciamo Dio dai suoi interventi nella storia. Nell’Antico Testamento Dio si è rivelato come colui che accompagnava il popolo ebreo verso la salvezza, perché diventasse portatore di salvezza per tutti i popoli. Le condizioni politiche in cui quel popolo si è trovato, gli ha fatto comprendere la salvezza come liberazione da regimi oppressori, e così ha dimenticato di essere a servizio spirituale degli altri popoli. I profeti continuavano a ricordarlo, ma i profeti venivano rifiutati: per gli ebrei era più facile pensare alla liberazione politica da dominatori stranieri.

Allora Dio cosa fece? Mandò mandò “uno” speciale diverso da tutti i profeti. Gli preparò una famiglia che lo avrebbe accolto: una donna pura e santa come madre, Maria, e un uomo mite che svolgesse il ruolo di padre, Giuseppe. Dio ha dato il figlio a Maria senza l’intervento di Giuseppe. A tutt’e due un angelo ha rivelato il disegno di Dio, perché non si accusassero l’un l’altro, come hanno fatto Adamo ed Eva. Il Bambino che è nato, chi era? Era un figlio, un uomo vero, ma dato da Dio! Era la Parola stessa dı Dio. Dove lo ha preso Dio? Dal suo amore per gli uomini peccatori, per salvarli! Quel Bambino, quella Parola diventata uomo, è il frutto e il dono dell’amore di Dio: per questo nella sua vita di uomo egli ha vissuto solo amore. È Gesù, che poi ci ha fatto conoscere in modo nuovo, bello e vero, l’unico Dio che ci ama!